انتقاد فرزند شهید منا

اخیراً یکی از روزنامه‌نگاران معروف و پُرنویس اصلاح‌طلب در یک مناظره اینترنتی در میزان مشارکت در انتخابات تشکیک کرده و مدعی شده همان‌طور که قبل انتخابات گفته مشارکت حداکثر  ۳۰ درصد بوده و به‌زعم او مازاد آن تا ۴۰/۷ درصد ساختگی است (!) و حتی پا را فراتر گذاشته و می‌گوید حکومت ثابت کند این آرا واقعی است. درست است که این فرد قبل از انتخابات با تخیلش عددی را برای مشارکت پیش‌بینی کرده و حالا که غلط درآمده تخیل خود را بر واقعیت رجحان می‌دهد و به قول معروف «لیز خورده از خجالت می‌خواهد همچنان سینه‌خیز برود»، اما دلیل نمی‌شود که حتی قواعد عقلی را کنار بگذارد و برای نقض ادعای واهی خود از طرف مقابل بینه  طلب کند! باید از این سرمقاله‌نویس روزنامه‌های چپ پرسید اگر واقعاً نظام- آن‌گونه که شما تصور می‌کنید- نسبت به آرای مردم حساس نبود و به راحتی اعداد را دستکاری می‌کرد، چرا باید عدد مشارکت را کمتر از دو انتخابات قبلی اعلام کند؟ اگر اعتقاد به حق‌الناس بودن آرای مردم وجود نداشت، سخت بود که عدد مشارکت بالای ۵۰ درصد  اعلام شود؟ البته این بار اول نیست که چنین شبهاتی از طرف آنان که حضور مردم مطابق میلشان نبوده مطرح می‌شود. پیش‌تر نیز اصلاح‌طلبان هر بار که پیروز انتخابات بوده‌اند آن را مردمی و دموکراتیک خوانده و هر بار که شکست‌خورده‌اند، یا در آرا و در سلامت انتخابات تشکیک کرده‌اند یا تلاش کرده‌اند نتیجه را در عمل نپذیرند.  مروری گذرا بر تاریخ انتخابات در جمهوری اسلامی ایران به‌خوبی نشان می‌دهد که تک‌تک آرای مردم تا چه حد برای مجریان و ناظران انتخابات اهمیت دارد و اتفاقاً نمونه‌های خوبی وجود دارد که دقت عمل و سلامت متصدیان انتخابات را نشان می‌دهد. در سال ۱۳۷۶، درحال انتقاد فرزند شهید منا...

پس از حمله اخیر تروریستی رژیم صهیونیستی به دمشق بار دیگر موضوع چگونگی مواجهه با تحرکات رژیم‌صهیونیستی به جریان افتاد؛ موضوعی که معمولاً بعد از هر بار عملیات مستقیم یا نیابتی تروریستی صهیونیست‌ها طرح می‌شود. برخی معتقدند که مطابق برداشت ابتدایی از آیه شریفه «فَمَن‌ِ اعتَدی عَلَیکم فَاعتَدُوا عَلَیه‌ِ بِمِثل‌ِ مَا اعتَدی عَلَیکم» باید دقیقاً مشابه اقدام صهیونیست‌ها پاسخ داد. اما پاسخ متناسب و البته پشیمان­‌کننده به رژیم‌صهیونیستی چیست؟ برای پاسخ منطقی و عمیق به این پرسش باید اول منازعه را فراتر از یک رویداد دید. تقلیل مواجهه به یک عملیات نمی‌تواند بینش دقیقی از ماجرا به دست دهد. واقعیت آن است که مواجهه انقلاب اسلامی با نظام سلطه روندی ۴۵ ساله دارد و از تعطیلی سفارت صهیونیست‌ها در تهران و اخراج مستشاران امریکایی از ایران شروع و خیلی زود به منطقه کشیده شد. در طول دهه ۶۰ به رغم گرفتاری ایران در جنگ تحمیلی حزب بعث، ضرباتی مهم و فراموش‌نشدنی به صهیونیست‌ها و امریکایی‌ها در لبنان وارد شد و پس از پایان دفاع مقدس تمرکز بیشتری بر تضعیف قدرت نظام سلطه در منطقه، به‌ویژه در جهت تحقق آرمان قدس شریف ایجاد شد. در مقابل امریکایی‌ها بعد ۱۱ سپتامبر از طرح خاورمیانه بزرگ رونمایی کردند که تغییر اساسی ژئوپلیتیک منطقه را دنبال می‌کرد و کلید سلطه بلامنازعه صهیونیست‌ها بر منطقه بود. باوجود لشکرکشی گسترده امریکایی‌ها و ناتو به منطقه و هزینه کرد بیش از ۷ تریلیون دلار در منطقه در طول دو دهه عملاً نه‌تن‌ها جغرافیای سیاسی منطقه به سود غرب تغییر نکرد، بلکه محور مقاومت عینیتی بیشتر یافت و با نابودی حکومت داعش عملاً نشان داد قدرت شکل‌دهی به ترتیبات امنیتی و سیاسی جدید در منطقه را دارد.  تصور کاخ سفید انتقاد فرزند شهید منا...

حدود ۱۰ روز قبل در سرمقاله روزنامه جوان درباره تنبیه متجاوزان صهیونیست به ساختمان کنسولی جمهوری اسلامی به قلم این حقیر به نکته‌ای اشاره شد که اکنون معنای دقیق‌تری می‌یابد. در آنجا تأکید شد که «پاسخ جمهوری اسلامی به شرارت‌های رژیم‌صهیونیستی قطعی است، اما کیفیت این "سیلی" را باید در چارچوب راهبرد کلان جمهوری اسلامی ایران جست‌وجو کرد. در سطح راهبردی نوار پیروزی‌های مقاومت همچنان استمرار یافته، پس زمین بازی موفق برای ما در سطح راهبردی تعریف می‌شود. حریف می‌خواهد ما از زمین موفق خود یعنی راهبرد تنازل کرده و به بازی در زمین او یعنی "تاکتیک" تن در دهیم. البته توان تاکتیکی ما نیز قابل‌اتکاست، درعین‌حال هوشمندی نظام ایجاب می‌کند که نقطه قوت‌ها حفظ شود. در نتیجه بازی مطلوب حفظ زمین راهبردی در عین استمرار سیاست ابهام است». ‌در نهایت اشاره شد که دشمن «ضربه تاکتیکی هم خواهد خورد، اما جابه‌جایی زمین بازی رخ نخواهد داد». اکنون و با گذشت ۱۰ روز و وقوع حمله ترکیبی نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی در ۲۶ فروردین‌ماه، ابعاد ماجرا عینیت بیشتری یافته است. صهیونیست‌ها به ساختمان کنسولی ما که «به‌منزله خاک ما» تلقی می‌شد تعرضی غیرقانونی کردند، به این خیال که جمهوری اسلامی یا پاسخ نخواهد داد یا اگر پاسخ دهد شرایط را به سود صهیونیست‌ها تغییر خواهد داد. اما جمهوری اسلامی ایران همان‌گونه که انتظار می‌رفت هوشمندانه عمل کرد و در عین استفاده از «حق دفاع مشروع» خود، هم توانمندی لازم برای «اقدام ابتدایی» را به رخ حریفان کشید و هم با پاسخ چندبرابری بازدارندگی خود را تثبیت کرد. درعین‌حال بر همه اعم از دوست و دشمن ثابت شد که خویشتن‌داری حکیمانه جمهوری اسلامی در مقابل شرارت‌های مکرر صهیونیست‌ها، به جهت رعایت مصالح انتقاد فرزند شهید منا...

«جـوان» را مـی‌تـوان روزنامه «انقلاب اسلامی» دانست، روزنامه‌ای که در بیست‌سالگی انقلاب‌اسلامی- درست در زمانی که جنگ نرم تجدیدنظرطلبان و انقلابیون پشیمان علیه آرمان‌های انقلاب شدت گرفته بود- متولد شد و در طول ربع قرن از عمر خویش تلاش کرده تنها به «انقلاب اسلامی» متعهد باشد.  روزنامه انقلاب اسلامی خواندن «جوان» نافی حرکت سایر رسانه‌های ارزش‌مدار در مسیر انقلاب اسلامی نیست، اما در «جوان» منویات امامین انقلاب اسلامی مبنای خوانش راستین از این گفتمان بوده و آن را فراتر از اشخاص سیاسی و دسته‌بندی‌های حزبی و جناحی می‌داند. جوان خود را به هیچ‌یک از دو جناح حزبی اصلی سیاسی کشور متعهد نمی‌داند و «قبیله‌گرایی سیاسی» را مذموم می‌داند، اما این دلیل نمی‌شود در مقابل کژی‌ها و انحرافات افراد و جریانات سیاسی سکوت کند.  «جوان» جایگاه و رسالت خود را در سپهر رسانه‌ای کشور در چارچوب‌های برگرفته از اندیشه امامین انقلاب می‌داند، لذا در عین امیدآفرینی، نقد دلسوزانه و تخصصی را وظیفه خود می‌داند و در طول ۲۵ سال گذشته با وجود تغییرات پی‌درپی در ساختار‌های اجرایی و قوای سه‌گانه کشور، مبنای عمل رسانه‌ای «جوان» همین بوده است. همیشه تلاش کرده در نقد عملکرد‌ها و رویکرد‌ها از دایره انصاف خارج نشود و درعین‌حال تا حد امکان مطالبات بحق جامعه را پیگیری نماید.  «جوان» عقلانیت و انقلابی‌گری را لازم و ملزوم می‌داند و هیچ تنافری را میان این دو واقعی نمی‌داند. پیگیری آرمان‌های اصیل انقلاب را در مسیر عقلانیت متعهد می‌داند و عقلانیت اصیل را در پیگیری ارزش‌های انقلاب قلمداد می‌کند. نه می‌توان به اسم عقلانیت آرمان‌های متعالی انقلاب را نادیده گرفت و نه آرمان‌گرایی انتزاعی و بدون درنظرگرفتن واقعیت‌ها  انتقاد فرزند شهید منا...

در مناظره مدیرمسئول «جوان» و سخنگوی حزب «ندا» عنوان شد برگزاری نمایشگاه رسانه‌های ایران پس از وقفه‌ای شش‌ساله فرصت مناسبی بود تا این رویداد فرهنگی- رسانه‌ای بار دیگر در تعامل دوسویه رسانه‌ها و مردم به روز‌های شکوفایی خود بازگردد. اهمیت این نمایشگاه زمانی دوچندان شد که با روز‌های منتهی به انتخابات دوازدهم مجلس تلاقی پیدا کرد و به طور طبیعی بازار مناظره‌های انتخاباتی در غرفه‌های رسانه‌ها در نمایشگاه مطبوعات داغ شد. مناظره سعید نورمحمدی، سخنگوی حزب ندای ایرانیان و محمدجواد اخوان، مدیرمسئول روزنامه جوان درباره مشارکت در انتخابات از جمله این گفتگو‌ها بود که در خبرگزاری فارس انجام شد. آنچه در پی می‌آید بخشی از این مناظره است که می‌خوانیم.   نورمحمدی: بعد از روی کار آمدن ترامپ، امریکا از برجام خارج شد و تحریم‌هایی را بر ایران تحمیل کرد، در نتیجه، وضعیت نظام اقتصادی ایران دچار چالش‌هایی شد. به طور مثال، ما نباید فراموش کنیم که یک سال مانده به پایان دولت آقای روحانی، به خاطر تحریم‌ها، فروش نفت ایران به ۳۰۰هزار بشکه کاهش یافت و قیمت نفت نیز حدود ۲۰دلار شد. برای آنکه بتوانم این وضعیت را بهتر مشخص کنم، باید بگویم در حال حاضر دولت آقای رئیسی مدعی است ۲‌میلیون بشکه نفت می‌فروشد. قیمت نفت نیز بعد از کنار رفتن ترامپ و روی کار آمدن بایدن به بالای ۱۰۰ دلار رسید. تفاوت این درآمد‌ها را ببینید، آن زمان می‌توانیم مشخص کنیم که چرا دولت آقای روحانی از نظر اقتصادی دچار چالش‌ها و مشکلاتی شد، البته معتقدم خیلی از دوستان همفکر آقای اخوان، لزوماً از کاری که ترامپ کرد ناراحت نشدند و از آن به عنوان یک فرصت سیاسی بهره‌برداری کردند تا در واقع دولت را متهم کنند نتوانسته است تحریم‌ها را بردارد انتقاد فرزند شهید منا...

۴۸ ساعت تا انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان باقی است و این ۴۸ ساعت پایانی حکم «ساعات طلایی» در انتخابات و کمیت و کیفیت آن دارد. سؤال اینجاست که تکلیف همه ما در این ساعات طلایی منتهی به برگزاری انتخابات چیست. منظور از «ما» اینجا فقط فعالان سیاست و رسانه نیست، بلکه آحاد و فردفرد ملت ایران با سلایق و علایق مختلف که نسبت به سرنوشت و کشور خود حساسیت دارند مخاطب این سطور هستند. مهم‌ترین مسئله در هر انتخاباتی مشارکت گسترده و پرشور واجدان شرایط است و در انتخابات پیش‌رو به دلیل تلاشی که دشمن برای منصرف کردن مردم ایران از این مهم به کار بسته است، موضوع مشارکت به‌مراتب مهم‌تر است. طبیعی است که تکلیف ما دلسوزان ایران نسبت به مشارکت، صرفاً رأی دادن نیست بلکه «دعوت» دیگر هموطنانمان به همراهی در این امر هم بر عهده ماست. در این ساعات پایانی بخشی از مردم تصمیم خود را گرفته‌اند و رأی خواهند داد، اما برخی هنوز مردد هستند و تصمیم نگرفته‌اند. دلیل تردید اینان مهم است. تعدادی به دلیل نارضایتی از اوضاع معیشتی و اقتصادی و برخی هم به آن دلیل که هنوز اهمیت و فایده این انتخابات برایشان مبهم یا مجهول است، در تردید به سر می‌برند. باید با اینان صحبت کرد و واقعیت‌هایی که کمتر گفته‌شده، اعم از نیات دشمن در تضعیف انتخابات، کارکرد‌های مجلس و قوه مقننه، تأثیر انتخابات قوی بر امنیت ملی و قدرت ملی و ... را برایشان بازگو کرد. ممکن است برخی از این مسائل در رسانه‌ها منتشر شده باشد، اما شنیده شدن آن از افراد مورد اعتماد و نزدیکان حتماً اثرگذارتر است. باید محتوا‌های مفید و آگاهی بخش را در اختیار همه این افراد قرار داد تا بتوانند به درکی دقیق‌­تر از مسائل برسند و در فضایی منطقی برای خود تصمیم بگیر انتقاد فرزند شهید منا...